Plac Grzybowski w Warszawie

Plac Grzybowski, położony w Warszawie w dzielnicy Śródmieście, ma bogatą historię sięgającą XVII wieku, kiedy to był niezabudowaną przestrzenią na rozstaju dróg. W XVIII wieku przekształcił się w plac targowy, a w latach 1786–87 według projektu Karola Schütza zbudowano tu ratusz Grzybowa. Po rozbiórce ratusza powstał targ zbożowy, a plac zyskał klasycystyczne kamienice zaprojektowane przez znanych architektów, takich jak Antonio Corazzi i Fryderyk Albert Lessel. W drugiej połowie XIX wieku wybudowano kościół Wszystkich Świętych, a w 1863 roku na placu miała miejsce egzekucja powstańców styczniowych. W 1904 roku odbyła się tu tragiczna demonstracja organizacji PPS, w wyniku której zginęło 11 osób. W okresie międzywojennym plac był zamieszkiwany głównie przez ludność żydowską. W czasie II wojny światowej Grzybowski znalazł się w obrębie warszawskiego getta. Po wojnie zachowała się tylko część zabudowy, w tym kościół, a reszta została zniszczona. W latach 60. XX wieku wzniesiono nowoczesne budynki, w tym Teatr Żydowski, który został zburzony w 2017 roku. W 2007 roku na placu zainstalowano unikalny projekt Dotleniacz autorstwa Joanny Rajkowskiej, a w latach 2009–11 przeprowadzono modernizację placu, wprowadzając nowe elementy zieleni. Plac stał się również miejscem ważnych wydarzeń kulturalnych, jak Festiwal Warszawa Singera. Obecnie można tu podziwiać pozostałości torowiska tramwajowego oraz nowoczesną zabudowę, w tym wieżowiec Cosmopolitan. W kulturze Plac Grzybowski pojawił się m.in. w komedii "Miś" Stanisława Barei, co podkreśla jego znaczenie jako miejsca o nieprzerwanej, ciekawej historii i związku z codziennym życiem mieszkańców Warszawy.