Podgórze Wilamowickie

Podgórze Wilamowickie to mezoregion fizycznogeograficzny położony w południowej Polsce, w Kotlinie Oświęcimskiej, na pograniczu województw małopolskiego i śląskiego. Charakteryzuje się wysoczyzną osiągającą wysokości od 280 do 300 m n.p.m., z podłożem złożonym z lessów, żwirów karpackich oraz osadów morskich miocenu. Region jest porozcinany dolinami rzek Soły, Skawy i Wieprzówki. Główne ośrodki miejskie to Kęty i Wilamowice, a region obejmuje również gminy takie jak Bestwina, Osiek czy Oświęcim. Architektonicznie region wyróżnia się tradycyjnymi, drewnianymi budowlami, często z charakterystycznymi elementami regionalnymi, które są świadectwem dawnych technik budowlanych i lokalnej kultury. Kultura Podgórza Wilamowickiego jest silnie związana z historią tutejszej społeczności, w tym mniejszości wilamowickiej, która zachowała swój język, zwyczaje i tradycje, co jest rzadkością w Polsce. Ciekawostką jest to, że Wilamowice były miejscem rozwoju unikalnej kultury i języka, który łączy elementy języków germańskich i słowiańskich. Region ten jest również znanym obszarem o tradycjach rolniczych i rzemieślniczych, z bogatymi zabytkami, które świadczą o jego długiej i ciekawej historii.