Pomnik Bartolomea Colleoniego w Warszawie

Monument Bartolomea Colleoniego w Warszawie ma bogatą historię, będąc kopią weneckiego pomnika, który został zrealizowany dla Muzeum Miejskiego w Szczecinie w 1913 roku. Rzeźba, dzieło Verrocchia, stanowiła centralny punkt zbioru kopii znanych dzieł sztuki w Szczecinie. Po wojnie, w 1947 roku, monument został podarowany Warszawie jako dar od Zachodnio-Pomorskiego Komitetu Odbudowy. Po przewiezieniu do stolicy w 1948 roku i wycięciu na fragmenty, posąg trafił do Muzeum Narodowego i przez pewien czas do Muzeum Wojska Polskiego, gdzie pojawił się problem z jego lokalizacją. Ostatecznie w lipcu 1948 roku zdecydowano, że pomnik stanie przed Akademią Sztuk Pięknych, co miało wymiar zarówno architektoniczny, jak i kulturalny, łącząc monument ze sztuką i edukacją. W 1950 roku posąg został złożony i umieszczony na dziedzińcu Pałacu Czapskich. Od tamtej pory stał się integralnym elementem Akademii sztuk pięknych w Warszawie. Monument został wpisany do rejestru zabytków w 1989 roku, a jego odzyskiwanie przez Szczecin rozpoczęło się w latach 80. XX wieku, lecz ostatecznie w 2001 roku oba miasta podpisały umowę, na mocy której Warszawa wyraziła zgodę na oddanie rzeźby w zamian za odlew. W 2002 roku szczecińska kopia została wystawiona na placu Lotników w Szczecinie, a w Warszawie zainstalowano nową brązową kopię na dawnym miejscu. Ciekawostką jest, że w 2004 roku Narodowy Bank Polski umieścił wizerunek warszawskiego posągu na rewersie monety o nominale 200 zł, upamiętniającej stulecie Akademii Sztuk Pięknych. Kultura, historia i architektura zlały się w tej opowieści, tworząc niezwykle ważny punkt odniesienia zarówno dla Warszawy, jak i Szczecina oraz ich mieszkańców.