Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie

Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie, zlokalizowany w parku Łazienkowskim, jest secesyjnym dziełem przedstawiającym kompozytora w pozycji siedzącej pod stylizowaną wierzbą. Jego historia sięga 1876 roku, kiedy to pojawił się pomysł jego upamiętnienia, który w praktyce zrealizowany został dopiero po uzyskaniu zgody cara Mikołaja II w 1901 roku. W 1908 roku ogłoszono konkurs na projekt pomnika, w którym brali udział wyłącznie polscy artyści; zwyciężył projekt Wacława Szymanowskiego i Franciszka Mączyńskiego. Monument, pomimo kontrowersji dotyczących jego lokalizacji i estetyki, został ostatecznie odsłonięty 14 listopada 1926 roku. Jego otoczenie zaprojektował Oskar Sosnowski, a budowę wykonała firma Antoniego Urbanowskiego. Podczas II wojny światowej, 31 maja 1940 roku, pomnik został zniszczony przez Niemców, którzy wysadzili go w powietrze. W wyniku działań wojennych przetopiono oryginalny odlew i jedynie niektóre kopie udało się uratować. Po wojnie, pomnik został odbudowany na podstawie zachowanych materiałów i z pomocą modelu znalezionego w zniszczonym domu Szymanowskiego. Odbudowa została zakończona w 1958 roku, a nowy pomnik został odsłonięty z napisami o jego zniszczeniu i odbudowie dzięki składkom społecznym. W okolicy pomnika odbywają się regularne koncerty utworów Chopina. Pomnik jest jedynym w Warszawie przykładem secesji w architekturze pomnikowej. Ciekawostką jest fakt, że w 1994 roku w japońskim Hamamatsu odsłonięto jego kopię, a w 2021 roku odlew głowy Chopina stanął w Gliwicach. Pomnik Fryderyka Chopina stanowi ważny element polskiego dziedzictwa kulturowego, łącząc w sobie elementy architektoniczne, historii oraz wysokiej wartości artystycznej.