Pomnik Poległym i Pomordowanym na Wschodzie

Pomnik Poległym i Pomordowanym na Wschodzie, autorstwa Maksymiliana Biskupskiego, znajduje się w Warszawie, przy zbiegu ulic Muranowskiej i gen. Władysława Andersa. Monument przedstawia ładunek krzyży, w tym łacińskich i prawosławnych, a także żydowską macewę oraz nagrobek muzułmański, umieszczone na platformie symbolizującej wagon deportacyjny. U jego podstawy ułożono 41 podkładów kolejowych, które przypominają o miejscach bitew z września 1939 roku oraz miejscach kaźni Polaków w ZSRR. Pomnik został wzniesiony ku czci Polaków poległych i pomordowanych na Wschodzie, ze szczególnym uwzględnieniem ofiar wywózek do łagrów na Syberii i zbrodni katyńskiej. Inicjatorem budowy był Wojciech Ziembiński, a nad jego opieką czuwają członkowie Federacji Rodzin Katyńskich oraz organizacji kombatanckich. Uroczyste odsłonięcie miało miejsce 17 września 1995 roku. Pomnik ma także znaczenie kulturalne i religijne – w 1999 roku modlił się przy nim Jan Paweł II podczas swojej VII pielgrzymki do Polski, a w 2006 roku Benedykt XVI przejeżdżał obok niego swoim papamobile. Pomnik stanowi ważny element pamięci narodowej, upamiętniając tragiczne losy Polaków w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu. Jego architektura i symbolika odzwierciedlają złożoną historię oraz różnorodność kulturową ofiar, czyniąc go istotnym punktem refleksji nad polską historią.