Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza

Rzeźba, którą obecnie można podziwiać jako dekoracyjny element przy Alei Juliusza Słowackiego we Wrocławiu, jest modelem w skali 1:2 pomnika upamiętniającego zakładników zamordowanych podczas okupacji hitlerowskiej w Nowym Sączu, opracowanym przez Władysława Hasiora w latach 1966-1968. Rzeźba, za którą artysta otrzymał nagrodę ministra kultury, nigdy nie została zrealizowana w pierwotnej formie z powodu sprzeciwu lokalnych władz, które dostrzegły w przedstawieniu postaci nawiązanie do ukrzyżowania Chrystusa, co skłoniło je do odrzucenia projektu. W 1975 roku, gdy wznowiono plany dotyczące pomnika, symbolika dotycząca płonącego ognia zaczęła być interpretowana jako nawiązanie do partyzanta Józefa Kurasia ps. Ogień, co w dalszym ciągu budziło kontrowersje. W 1971 roku rzeźba została zakupiona przez Muzeum Architektury we Wrocławiu i umieszczona w aktualnej lokalizacji. W latach 70. pracownicy muzeum upamiętniali Dzień Wszystkich Świętych, zapalając ogień w rzeźbie, ale tradycja ta zanikła, a ostatnie odpalenie miało miejsce w 2003 roku. Kompozycja rzeźbiarska składa się z czterech elementów przypominających postacie ludzkie, symbolizujących męczeństwo ofiar. Każda z rzeźb posiada koryto do umieszczania paliwa, z którego wydobywał się płonący ogień, mający stanowić trwały symbol pamięci o zamordowanych zakładnikach. Pomnik stanowi ważny element zarówno w kontekście architektury, jak i kultury, przypominając o tragicznych wydarzeniach z przeszłości i odgrywając rolę w pielęgnowaniu pamięci historycznej.