Raducz

Raducz to wieś położona w województwie łódzkim, w gminie Nowy Kawęczyn, z charakterem letniskowym, gdzie na stałe mieszka zaledwie około 38 osób. Miejscowość powstała najprawdopodobniej w XVIII wieku i była zlokalizowana na Równinie Łowicko-Błońskiej, w pobliżu ważnych dróg, takich jak wojewódzka nr 707 oraz międzynarodowa E67. Wieś ma dwie części: starszą, wschodnią oraz zachodnią, znaną niegdyś jako Raducz-Kolonia. Zabudowania w Raduczu są głównie murowane, stare, parterowe z dwuspadowymi dachami, ich struktura przypomina połączenie ulicówki i rzędówki. Na szczególną uwagę zasługuje niewielka aleja kasztanowców przy dawnej siedzibie dworu oraz pozostałości po rosyjskim cmentarzu wojskowym sprzed I wojny światowej. Historycznie Raducz był wsią rolniczą, z rolnictwem uprawiającym głównie żyto, owies i ziemniaki, lecz od lat 50. XX wieku nastąpił spadek ludności związany z migracją do miast. Ciekawostką jest także fakt, że w Raduczu aż do lat 90. przebywało wielu żołnierzy stacjonujących w pobliskiej jednostce wojskowej, co wpływało na życie mieszkańców. Atrakcyjność letniskowa przyciąga dawnych mieszkańców, a stała ludność zarabia głównie z emerytur i renty. Raducz stoi na terenie historycznym, związanym z walkami w czasie I wojny światowej oraz II wojny światowej, co czyni go miejscem o bogatej przeszłości. Był również miejscem kręcenia znanych filmów, takich jak „Czterej pancerni i pies”. W latach 60. XX wieku Raducz był siedzibą gromady, a od 1999 roku należy do powiatu skierniewickiego. Miejscowość otaczają tereny leśne, a pobliska rzeka Rawka jest częścią rezerwatu przyrody, co sprzyja różnorodności biologicznej. Warto wspomnieć o wybitnym skrzypku ludowym Stanisławie Klejnasie, który przyczynił się do kultury ludowej regionu, oraz Jerzym Kubalewskim, pośle do Sejmu. Raducz, choć mało zaludniona, zachowuje lokalny urok i historyczne znaczenie, będąc interesującym miejscem dla turystów oraz miejscowych letników.