Rozwadów

Rozwadów, osiedle w północnej części Stalowej Woli, to miejsce z bogatą historią, które od 1693 do 1973 roku było samodzielnym miastem. Zostało założone w 1690 roku na mocy przywileju króla Jana III Sobieskiego przez Gabriela Rozwadowskiego. W XVII i XVIII wieku miasto rozwijało się dzięki inwestycjom rodziny Lubomirskich, a w 1744 roku Rozwadów uzyskał przywilej targowy, co sprzyjało rozkwitowi handlu. W 1887 roku miasto zyskało połączenia kolejowe, co przekształciło je w ważny węzeł kolejowy. Architektonicznie, Rozwadów charakteryzuje się murowaną zabudową z początku XX wieku, w tym kościołem parafialnym, budynkiem sądu oraz murowanym ratuszem, który nie przetrwał II wojny światowej. W okresie międzywojennym rozwinęła się tu społeczność żydowska, która w znaczący sposób przyczyniła się do życia kulturalnego i gospodarczego miasta, posiadając synagogi, szkoły i stowarzyszenia. Po II wojnie światowej, w wyniku holokaustu, liczba Żydów w Rozwadowie drastycznie spadła. Interesującym wydarzeniem podczas wojny jest historia doktora Eugeniusza Łazowskiego, który stworzył fikcyjną epidemię tyfusu plamistego, co miało na celu ochronę Żydów przed deportacjami. Dziś przetrwały jedynie nieliczne ślady po rozwadowskiej społeczności żydowskiej, w tym synagoga, która obecnie nie ma określonej funkcji. W Rozwadowie znajdują się również liczne zabytki, jak zamek Lubomirskich, klasztor kapucynów oraz stacja kolejowa. Transport publiczny obsługiwany jest przez linie Miejskiej Komunikacji Samochodowej. Rozwadów to miejsce, które stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego regionu, będąc jednocześnie świadkiem burzliwej historii Polski.