Schronisko Górskie „Dom Śląski”

Schronisko Górskie „Dom Śląski”, znane również jako „Śląski Dom”, jest zabytkowym obiektem położonym na wysokości 1400 m n.p.m. w Karkonoszach, w Polsce. Jego historia sięga XVII wieku, kiedy na Przełęczy pod Śnieżką powstała buda dla drwali i pasterzy. W 1847 roku na śląskiej stronie wybudowano pierwsze schronisko - Heldmannbaude, które spłonęło w 1888 r. Obecny budynek, zaprojektowany przez wrocławskiego architekta Herberta Erasa, został zrealizowany w latach 1921-1922 i reprezentuje styl typowy dla niemieckich schronisk górskich z okresu międzywojennego. Charakteryzuje się on schodkowym dachem oraz drewnianym oszalowaniem. Wnętrze schroniska, stylizowane na alpejskie, oferowało noclegi dla 66 osób oraz miejsca w sali zbiorczej. Wartością architektoniczną schroniska są także elementy wystroju i funkcjonalne rozmieszczenie pomieszczeń. Ciekawostką historyczną jest fakt, że w 1924 roku uruchomiono obok schroniska największą wówczas turbinę wiatrową w Niemczech, która niestety działała tylko do stycznia 1925 roku. Po II wojnie światowej zarządzanie schroniskiem przejął PTTK, a od 2007 r. stało się ono własnością prywatną. Schronisko leży przy węźle szlaków turystycznych prowadzących do Śnieżki oraz na czeską stronę Karkonoszy, co czyni je popularnym miejscem wśród turystów. W jego okolicach znajdują się unikalne torfowiska i fragment tundry norweskiej, co dodaje wartości przyrodniczej i kulturowej tego miejsca.