Schronisko PTTK Leskowiec, położone w Beskidu Andrychowskim na wysokości 890 m n.p.m., jest ważnym punktem turystycznym, zaprojektowanym przez działaczy wadowickiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w 1932 roku. Budowla została szybko wzniesiona przez cieślę Jana Bargiela i otwarta 3 września 1933 roku. Początkowo skromny, drewniany domek przechodził różne zmiany; już w 1934 roku, przez zwiększone zainteresowanie turystów, dobudowano dużą jadalnię. Wartością architektoniczną schroniska jest prostota oraz harmonijne wkomponowanie w otoczenie, co nadaje mu charakterystyczny górski styl. Gospodarze obiektu zmieniali się na przestrzeni lat, z WIadysławem Midowiczem jako pierwszym, a kolejnymi byli m.in. Jan Rzycki i Wiesław Szafrański. Schronisko przetrwało II wojnę światową, mimo prób jego zniszczenia, a po wojnie wróciło w ręce PTT, które zadbało o jego dalsze funkcjonowanie. W latach 50. ruch turystyczny zamarł, co wpłynęło na kondycję obiektu, jednak w drugiej połowie XX wieku nastąpiły liczne modernizacje. W 2002 roku schronisko przeszło generalną przebudowę, a w 2012 zainstalowano na dachu kolektory słoneczne. Schronisko oferuje 32 miejsca noclegowe w pokojach wieloosobowych, bufet oraz pełne wyżywienie. W jego otoczeniu znajdują się liczne szlaki turystyczne, a także wyciąg narciarski, co czyni je atrakcyjnym miejscem dla turystów. Ciekawe jest, że obiekt związany jest z postacią Jana Pawła II, co dodatkowo podnosi jego kulturowe znaczenie. W 2002 roku na 70-lecie schroniska odsłonięto tablicę poświęconą budowniczemu Czesławowi Panczakiewiczowi, co świadczy o trwałym wpływie tego miejsca na historię turystyki w regionie.