Smok Wawelski

Smok Wawelski to ikoniczna rzeźba plenerowa z brązu, autorstwa Bronisława Chromego, która została stworzona w 1969 roku. Przedstawia legendarnego smoka wawelskiego, znanego z polskich podań. Pierwotnie projekt zakładał, że rzeźba miała być częściowo zanurzona w wodach Wisły, jednak ostatecznie zrezygnowano z tej koncepcji ze względu na problem z gromadzeniem się śmieci na figurze. W 1972 roku smok został umieszczony na bloku nad rzeką, obok wzgórza wawelskiego i wyjścia ze Smoczej Jamy. Wiosną 1973 roku, wewnątrz rzeźby zainstalowano system gazowy, który co trzy minuty wznieca ogień, co przyciąga turystów i sprawia, że smok stał się jedną z głównych atrakcji turystycznych Krakowa. Rzeźba nie tylko wzbogaca architekturę Wawelu, ale także odzwierciedla bogatą historię i kulturę regionu, będąc symbolem Krakowa. Ciekawostką jest, że pomysł na ogniowe zianie smoka miał na celu uatrakcyjnienie wizyty osób przybywających do tego miejsca, a jej popularność przyczyniła się do umocnienia legendy o smoku wawelskim jako ważnym elemencie lokalnej tożsamości. Smok Wawelski stanowi więc nie tylko dzieło sztuki, ale również ważny element krakowskiego krajobrazu kulturowego.