Sobór Świętej Trójcy w Sanoku

Sobór Świętej Trójcy w Sanoku to prawosławna cerkiew parafialna, która pełni ważną rolę w historii oraz kulturowym dziedzictwie regionu. Wybudowany w latach 1784–1789 w stylu klasycystycznym, z barokowymi ołtarzami bocznymi, wspaniale łączy cechy architektury sakralnej, a jego wewnętrzny ikonostas zdobi XVII-wieczna ikona Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Cerkiew pierwotnie służyła greckokatolickiej parafii Zesłania Ducha Świętego, a w 1957 roku przeszła pod władanie Kościoła Prawosławnego. Zabudowa ołtarzy bocznych symbolizuje historyczne cerkwie, które kiedyś istniały w Sanoku, co dodatkowo podkreśla znaczenie regionalne tego miejsca. Historia Soboru sięga czasów pierwszej wzmianki z 1564 roku o budowie cerkwi prawosławnej w tym miejscu, a korzenie czynów religijnych na sanockiej ziemi sięgają uczniów św. braci sołuńskich. W wyniku różnych przemian społeczno-politycznych, w tym skutków II wojny światowej, wiele cerkwi zostało zamkniętych, a wspólnoty greckokatolickie przeszły na prawosławie lub do Kościoła rzymskokatolickiego. Ciekawostką jest, że w latach 90. XX wieku administracja greckokatolicka usiłowała odzyskać cerkiew, jednak nie przyniosło to efektu. W 1995 roku w cerkwi miał miejsce pożar, który zniszczył część ikon i cennych zbiorów. Dziś, Sobór Świętej Trójcy, wpisany do rejestru zabytków, nie tylko odbywa regularne nabożeństwa, ale również jest miejscem corocznego Ekumenicznego Przeglądu Pieśni Paraliturgicznej, co potwierdza jego żywotność w sferze duchowej i kulturalnej współczesnej społeczności.