Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie

Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie to jeden z ważniejszych zborów Kościoła Chrystusowego w RP, która ma swoje korzenie sięgające zaraz po II wojnie światowej. Początkowo zborowi przy ul. Puławskiej nadano dość skromne warunki - kamienica była zniszczona w 80%. Dzięki wsparciu ze Stanów Zjednoczonych udało się ją odbudować, a w 1948 roku miało miejsce oficjalne otwarcie nowej kaplicy. W pierwszych latach istnienia zboru, po przeprowadzeniu akcji aresztowań przez komunistyczne władze w 1950 roku, działalność Kościoła była poważnie ograniczona, a spotkania przeniosły się do prywatnych mieszkań. W 1953 roku nastąpiło włączenie zboru w struktury Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, a w kolejnych latach miały miejsce konflikty wewnętrzne. Istotnym momentem była budowa nowej kaplicy w 1967 roku oraz dynamiczny rozwój prac z młodzieżą w latach 70-tych, co zaowocowało powołaniem Chóru oraz zespołu młodzieżowego „Żywe Kamienie”. Po zmianach politycznych w Polsce w latach 80-tych, zbór szeroko zaangażował się w działalność charytatywną oraz misyjną, co przyczyniło się do rozwoju nowych stacji misyjnych i umocnienia wspólnoty. W 1988 roku nastąpiło przekształcenie w Kościół Zborów Chrystusowych, a w 2004 roku do kierownictwa powołano nowego pastora, Zbigniewa Tarkowskiego. Obecnie, zbór prowadzi różnorodną działalność religijną i społeczną, w tym nabożeństwa, szkółki niedzielne, spotkania tematyczne oraz kursy edukacyjne, a także zajmuje się duszpasterstwem w zakładach karnych. Architektonicznie, kamienica przy ul. Puławskiej przeszła wiele zmian i adaptacji, by sprostać rosnącym potrzebom członków wspólnoty. Społeczność Chrześcijańska „Puławska” odgrywa istotną rolę w krzewieniu wartości chrześcijańskich w Warszawie, jednocześnie angażując się w pomoc społeczną i ewangelizację.