Stara Pomarańczarnia

Stara Pomarańczarnia, znana również jako Stara Oranżeria, to klasycystyczna budowla w Łazienkach Królewskich w Warszawie, wzniesiona w latach 1786–1788 według projektu Dominika Merliniego. Budowla została stworzona jako miejsce do przechowywania drzew pomarańczowych, które latem ozdabiały parkowe alejki, a w jej wschodnim skrzydle mieścił się Teatr Stanisławowski. Architektura Pomarańczarni przypomina styl Grand Trianon w Wersalu i charakteryzuje się prostokątnym kształtem podkowy oraz minimalistycznym, surowym stylem klasycystycznym. Wnętrze budynku, w tym Ogród Zimowy, przechowuje Królewską Galerię Rzeźby, w której znajdują się cenne rzeźby z kolekcji Stanisława Augusta, które przetrwały II wojnę światową. Teatr Stanisławowski otwarto 6 września 1788 roku, gdzie odbyły się pierwsze przedstawienia. Główną cechą tego teatru jest oryginalny wystrój, w tym iluzjonistyczne malowidła Jana Bogumiła Plerscha, przedstawiające elitarną widownię. W XIX wieku teatr przeszedł renowację, zachowując jednak swój pierwotny charakter. Budowla przetrwała II wojnę światową i od 1962 roku jest udostępniana do zwiedzania. W 2017 roku teatr stał się jedną ze scen Polskiej Opery Królewskiej. Ciekawostką jest również Ogród Holenderski, stworzony w 2015 roku, który zajmuje miejsce trawiastych części historycznego założenia. Stara Pomarańczarnia to nie tylko wyjątkowy przykład architektury, ale także ważne miejsce w polskiej kulturze i historii, związane z władcą Stanisławem Augustem Poniatowskim.