Stary Lubliniec

Stary Lubliniec to wieś w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, położona na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, blisko Roztocza. Zajmuje 15,26 km² i graniczy z Cieszanowem oraz innymi miejscowościami. Po pierwszej wzmiance w 1507 roku osada rozwijała się, szczególnie w XVI i XVII wieku, a wieża została objęta kolonizacją wołoską. W osadzie żyli bartnicy, karczmarze, a Lubliniec Stary posiadał duże stawy rybne. Na początku XVIII wieku wieś była częścią starostwa niegrodowego lubaczowskiego, a w latach 1975-1998 należała do województwa przemyskiego. W okresie I i II wojny światowej wieś przeszła różne zawirowania, od okupacji niemieckiej po konflikty polsko-ukraińskie. Po wojnie nastąpiły przesiedlenia Ukraińców, a nowi osadnicy z innych regionów Polski osiedlili się w Starym Lublińcu. W 1966 roku erygowano rzymskokatolicką parafię Przemienienia Pańskiego, która korzysta z dawnej cerkwi z 1926 roku, odnowionej i przekształconej w kościół parafialny. W ciągu lat wieś wykształciła swoje życie kulturalne, obejmujące różne stowarzyszenia, szkołę, i działalność sportową. Ciekawostką jest, że mimo małej społeczności, Lubliniec Stary stał się ważnym ośrodkiem kultury ukraińskiej w okresie międzywojennym, co także podkreśla jego różnorodność etniczną i społeczną w przeszłości.