Synagoga Izaaka Jakubowicza w Krakowie

Synagoga Izaaka, położona na Kazimierzu w Krakowie, została ufundowana przez Izaaka Jakubowicza, kupca i przewodniczącego kahału, po uzyskaniu zezwolenia królewskiego w 1638 roku. Budowla, wzniesiona w stylu późnobarokowym, zachwyca swoją architekturą. Charakteryzuje się surową bryłą, z dwubiegowymi schodami oraz centralnym gankiem arkadowym dla kobiet, który został odbudowany w 1992 roku. Wnętrze synagogi, przykryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, kryje bogate polichromie z XVII wieku, obejmujące teksty liturgiczne oraz inskrypcje związane z fundatorami. W 1644 roku odbyło się jej uroczyste otwarcie, mimo wcześniejszych sprzeciwów lokalnych duchownych. Synagoga była nie tylko miejscem modlitwy, ale także ośrodkiem społeczności żydowskiej w Krakowie. W czasie II wojny światowej została zdewastowana przez hitlerowców, a jej cenne wyposażenie uległo zniszczeniu lub zagubieniu. Po wojnie budynek przeszedł różne losy, w tym plany przerobienia na kościół, które nie doszły do skutku. W latach 80. XX wieku synagoga popadła w ruinę, a w 1981 roku wybuchł pożar, który zniszczył wnętrze. Po odbudowie w latach 1993-1996, synagoga została otwarta dla zwiedzających w 1997 roku, a w jej przestrzeni powstało Centrum Edukacji Żydowskiej. Dziś synagoga jest miejscem wydarzeń kulturalnych i edukacyjnych, a także symbolem żydowskiego dziedzictwa Krakowa. Legendy związane z synagogą opowiadają o jej założycielu Izaaku Jakubowiczu, który dzięki odkryciu skarbu oraz intrygującym epizodom z rabusiami wpisał się w historię tej wyjątkowej budowli. Synagoga Izaaka, będąca największą i najbogatszą synagogą w mieście, stanowi ważny element krakowskiego krajobrazu zarówno architektonicznego, jak i kulturowego, będąc świadkiem wielu ważnych wydarzeń w historii Żydów w Polsce.