Szary Dom w Warszawie

Szary Dom w Warszawie, oficjalnie znany jako dom zakonnego Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, znajduje się na Powiślu, pomiędzy ulicami Wiślaną, Dobrą i Gęstą. Jego nazwa ma swoje korzenie w czasie powstania warszawskiego, kiedy to budynek, charakteryzujący się szarym kolorem elewacji, stał się ośrodkiem żywienia i działalności konspiracyjnej, oferując schronienie okolicznej ludności. Historia obecności urszulanek w Warszawie rozpoczęła się w 1924 roku, kiedy to matka Urszula Ledóchowska przejęła dom przy ulicy Siennej i rozpoczęła działalność edukacyjną oraz opiekuńczą. Dzięki hojnej darowiźnie rodziny Biernackich powstał nowy obiekt, którego budowę rozpoczęto w 1930 roku. Szary Dom miał kluczowe znaczenie podczas II wojny światowej, prowadząc m.in. kuchnie dla dzieci i młodzieży oraz udzielając pomocy Żydom. W czasie powstania warszawskiego był miejscem zbiórki dla harcerzy i operacji ratunkowych. Po wojnie dom przeszedł odbudowę, a siostry wdrożyły programy katechetyczne oraz działalność społeczną, mimo trudności związanych z władzą komunistyczną. Ciekawostką jest, że w latach 1955-1978 mieszkał tutaj Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II, a jego pokój zachował niezmieniony wystrój. Szary Dom stał się ważnym miejscem w dziejach Warszawy, związanym z wieloma wyjątkowymi postaciami, a także z kaplicą poświęconą patronce zgromadzenia, w której znajduje się relikwia św. Urszuli Ledóchowskiej. Architektonicznie obiekt wyróżnia się trzyfrontową, pięciopiętrową konstrukcją żelbetonową z tarasem, a wnętrze skrywa kaplicę oraz pokój papieski. Szary Dom to nie tylko miejsce historyczne, ale także żywy ośrodek działalności kulturalnej i społecznej, inspirujący doświadczeniem i misją sióstr urszulanek.