Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie

Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie, otwarty 29 stycznia 1913 roku, powstał z inicjatywy Arnolda Szyfmana i był pierwszym w Polsce obiektem z nowoczesną sceną obrotową. Uroczyście zainaugurowany przez wystawienie „Irydiona” Zygmunta Krasińskiego, budynek zaprojektowany przez Czesława Przybylskiego wyróżnia się frontową elewacją, skierowaną w stronę ulicy Kazimierza Karasia. Teatr szybko zdobył renomę jako wiodąca scena monumentalna w Warszawie, szczególnie dzięki twórczości Leona Schillera i znakomitemu zespołowi aktorskiemu, w tym takim osobowościom jak Aleksander Zelwerowicz i Józef Węgrzyn. Wybuch I wojny światowej przerwał działalność teatru, a w czasie II wojny światowej przekształcono go w Theater der Stadt Warschau. Po 1945 roku teatr wznowił aktywność, a w swoim repertuarze prezentował klasykę oraz dzieła współczesne, zyskując uznanie i odznaczenia, w tym Order Sztandaru Pracy I klasy. W kolejnych latach dyrekcję teatru obejmowali m.in. Kazimierz Dejmek i Andrzej Seweryn, który obecnie jest dyrektorem naczelnym. Teatr Polski jest miejscem bogatej historii kulturalnej, gdzie wystawiano zarówno klasyczne dramaty, jak i nowoczesne interpretacje, a także organizowano premiery ważnych dzieł. W 2013 roku nadano mu imię założyciela, Arnolda Szyfmana. Warto wspomnieć, że w 1988 odsłonięto przy budynku pomnik Leona Schillera, co podkreśla znaczenie teatru w polskiej kulturze. Teatr Polski, mimo licznych zawirowań historycznych, pozostaje istotnym ośrodkiem artystycznym, promującym ambitną klasykę i nowe interpretacje teatralne.