Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu

Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, założony w 1976 roku, odgrywa istotną rolę w kulturalnym życiu miasta. Jego historia sięga XVIII wieku, kiedy funkcjonował teatr amatorski w gmachu kolegium Pijarów. Pierwszy budynek teatralny, zaadaptowany z dawnego kościoła, powstał w 1809 roku, a w 1820 roku przeszedł przebudowę w stylu klasycystycznym. W XIX wieku życie teatralne Radomia kwitło, przyciągając renomowane grupy teatralne. Jednak brak stałej sceny o profesjonalnym standardzie ograniczał rozwój teatru. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku powstały kolejne inicjatywy teatralne, a pierwszą stałą sceną zawodową był Teatr Województwa Kieleckiego w 1931 roku. Ożywienie nastąpiło również po II wojnie światowej, kiedy w 1948 roku otwarto Teatr im. Stefana Żeromskiego. W 1976 roku, dzięki staraniom lokalnych władz, zyskał status niezależnej sceny - Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego. Teatr, kierowany przez Zygmunta Wojdana, zainaugurował działalność przedstawieniem „Droga do Czarnolasu”. Po przeprowadzce do nowego gmachu w 1991 roku nastąpił rozwój repertuaru, w tym musicali oraz spektakli klasycznych. Teatr stał się gospodarzem Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego, co związane jest z rodzinnymi korzeniami Witolda Gombrowicza w Radomiu. W ostatnich latach teatr poszerzył ofertę, otwierając m.in. Lalkową Scenę Fraszka oraz Scenę Kotłownia. Główne przestrzenie teatru to Duża Scena z 359 miejscami oraz Scena Kameralna, której układ widowni można dostosować do potrzeb spektakli. Od 2019 roku dyrektorem jest Małgorzata Potocka. Teatr Powszechny nie tylko pielęgnuje tradycję teatralną Radomia, ale także angażuje się w współczesną dramaturgię oraz organizację festiwali, wprowadzając regionalną kulturę na szersze wody.