Teatr Powszechny w Łodzi

Teatr Powszechny w Łodzi, znany jako Polskie Centrum Komedii, jest ważnym ośrodkiem kultury w regionie, z siedzibą przy ulicy Legionów 21, gdzie działa od 1945 roku. Scena teatru składa się z dwóch przestrzeni: Dużej Sceny oraz Małej Sceny, która została uruchomiona w 2012 roku. Rocznie teatr prezentuje ponad 400 przedstawień i przyciąga średnio 130 000 widzów, oferując różnorodny repertuar, od klasyki po współczesne dramaty, w zgodzie z koncepcją dyrektor Ewy Pilawskiej, która postuluje bliskość teatru z widzem. Teatr ma bogatą historię, początek datuje się na maj 1945 roku, kiedy to Mieczysław Stawski zainaugurował działalność przedstawieniem „Partyzant” Iwanowa. Teatr szybko zyskał na znaczeniu, zmieniając nazwy i zarządzających, takich jak Karol Adwentowicz, który w latach 1948-1950 promował popularną sztukę teatralną, oraz Jadwiga Chojnacka, która wprowadziła dramaty Szekspira i inne klasyki. W kolejnych latach dyrektorem był Zbigniew Koczanowicz, a następnie Roman Sykała, który w latach 60. i 70. poszerzył ofertę o sztuki refleksyjne i społecznie zaangażowane. Ryszard Sobolewski promował „teatr aktora", a Roman Kłosowski wprowadził temat współczesny i eksperymenty inscenizacyjne. W latach 80. dyrekcję objął Mirosław Szonert, który zrealizował czołowe polskie dramaty, a następnie Bogdan Pawłowski oraz Maciej Korwin. Od 1995 roku Teatr prowadzi Ewa Pilawska, która wprowadziła projekty takie jak „Polskie Centrum Komedii", skupiające się na współczesnej komedii oraz Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. Innowacyjne projekty społeczne, takie jak „Dziecko w sytuacji” i „Teatr dla niewidomych i słabo widzących”, pokazują zaangażowanie Teatru Powszechnego w różnorodność odbiorców oraz promowanie sztuki w sposób dostępny dla wszystkich. Teatr nie tylko odgrywa rolę artystyczną, ale także edukacyjną, co czyni go ważnym elementem kultury łódzkiej i polskiej.