Ulica Książęca w Warszawie

Ulica Książęca w Warszawie, o długości około 560 m, jest jedną z ulic warszawskiego Południowego Śródmieścia, biegnącą w kierunku wschód-zachód od skrzyżowania z ulicami Rozbrat i Kruczkowskiego do Placu Trzech Krzyży. Jej historia sięga czasów przed XVIII wiekiem, kiedy to znajdował się tu wąwóz rzeczki Żurawki. W latach 1749–1752 uregulowano rzeczkę oraz wytyczono trakt, który zyskał zabudowę znaczną część XIX wieku, w tym czteropłomieniowe lampy gazowe. Ulica odegrała istotną rolę podczas powstania warszawskiego w 1944 roku, będąc jednym z kluczowych punktów obrony powstańców. Znajdowały się przy niej ważne obiekty, takie jak szpital św. Łazarza. Niektóre budynki, takie jak kamienice i fabryki, zniszczył wojenny chaos, a inne zostały wyburzone w latach powojennych. W architekturze ulicy przeważają elementy neogotyckie, zwłaszcza w budynkach projektu Tomasza Saryusz-Bielskiego. Współczesne obiekty, takie jak Centrum Giełdowe, siedziba Giełdy Papierów Wartościowych, wprowadzają nowoczesne akcenty. Ulica jest także bogata w aspekty kulturalne, z ciekawymi upamiętnieniami historycznymi, takimi jak tablice poświęcone Papieżowi Piusowi XI i Stanisławowi Piaseckiemu. W przestrzeni miejskiej ulicy Książęcej znajduje się również Park Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego oraz Park na Książęcem, które stanowią miejsca relaksu i rekreacji dla mieszkańców oraz turystów, zachowując jednocześnie fragmenty osiemnastowiecznego założenia parkowego.