Ulica Marszałkowska w Warszawie

Ulica Marszałkowska to jedna z głównych arterii Warszawy, przebiegająca od placu Unii Lubelskiej do placu Bankowego. Jej historia sięga czasów przed II wojną światową, kiedy to nazwa ulicy związana była z pałacem marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego. W XIX wieku ulica stała się centrum ożywionego ruchu budowlanego, co doprowadziło do powstania wielu okazałych kamienic, sklepów i restauracji. Po II wojnie światowej ulica przeszła tragiczną niewyobrażalną dewastację, trwającą od września 1939 roku do powstania warszawskiego, a według niektórych szacunków straty wyniosły nawet 80% substancji budowlanej. Wiele kamienic zostało zniszczonych, a nazwę ulicy na czas okupacji zmieniono na „Marschallstrasse”. Odbudowa Marszałkowskiej była skomplikowanym procesem, podczas którego większość zniszczonych budynków zostało rozebranych, a nowa zabudowa często miała charakter socrealistyczny. Ulica uzyskała przydomek „parterowej Marszałkowskiej”, gdyż w zniszczonych parterach otwierano liczne sklepy. Wśród ważniejszych obiektów na Marszałkowskiej znajdują się m.in. Teatr Polonia, Kościół Najświętszego Zbawiciela, gmach Ministerstwa Hutnictwa, stacje metra Centrum i Świętokrzyska, a także Nowa Huta w pobliżu Pałacu Kultury i Nauki. W latach 90. XX wieku zmodernizowano ulicę, a w 2006 roku przeprowadzono rewitalizację jej odcinka. Mimo licznych zmian, Marszałkowska pozostaje ważnym punktem na mapie Warszawy, łączącym architekturę historyczną z nowoczesnymi elementami urbanistycznymi, co czyni ją atrakcyjnym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów.