Ulica Piotrkowska w Łodzi

Ulica Piotrkowska w Łodzi to jedna z najdłuższych ulic handlowych w Europie, mająca około 4,2 km długości. Powstała w 1821 roku jako trakt łączący Piotrków Trybunalski i Zgierz i od początku stanowiła centralny punkt rozwoju miasta. Przez lata Piotrkowska przeszła wiele transformacji – z komunikacyjnego traktu stała się wizytówką Łodzi, pełniąc rolę centrum handlowego i kulturalnego. W XIX wieku zaczęły powstawać przy niej kamienice, które zdominowały krajobraz architektoniczny ulicy. Edward Geyer, jeden z kluczowych fabrykantów, wybudował tu m.in. Białą Fabrykę, obecnie Centralne Muzeum Włókiennictwa. Po II wojnie światowej ulica podupadła, jednak po 1990 roku przeszła gruntowną rewitalizację, stając się deptakiem z licznymi restauracjami, pubami i sklepami. W latach 90. XX wieku, dzięki inicjatywie Fundacji Ulicy Piotrkowskiej, zmodernizowano nawierzchnię i architekturę małej architektury. Piotrkowska jest również znana z Galerii Wielkich Łodzian, gdzie w brązie upamiętniono znane postacie związane z miastem, oraz z Alei Gwiazd, na wzór hollywoodzki. Ciekawostką jest, że w 2002 roku na ulicy ustanowiono Pomnik Łodzian Przełomu Tysiącleci, składający się z imiennych kostek. Obecnie ul. Piotrkowska jest nie tylko główną osią komunikacyjną, ale także kulturalnym sercem Łodzi, organizującym liczne festiwale i wydarzenia. Zmiany w ruchu ulicznym oraz zainstalowanie zdrojów ulicznych dodają jej charakterystycznego miejskiego klimatu. Ulica, zamknięta dla ruchu w części południowej, znana jest dziś pod nazwą „Pietryna” i przyciąga mieszkańców oraz turystów swoją unikalną atmosferą, historią i architekturą.