Ulica Rakowiecka w Warszawie

Ulica Rakowiecka w Warszawie to jedna z kluczowych ulic Starego Mokotowa, mająca 1560 m długości i biegnąca od ul. Puławskiej do ul. św. Andrzeja Boboli. Ulica ma dwukierunkowy odcinek z torami tramwajowymi, natomiast jej wschodnia część jest jednokierunkowa. Powstała jako droga łącząca Mokotów z sąsiednimi wsiami, a jej historia sięga XVIII wieku, kiedy biegła wśród pól. Pierwsze większe budynki, takie jak Więzienie Mokotowskie i gmachy Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, powstały przed I wojną światową. W dwudziestoleciu międzywojennym okolica intensywnie się rozwijała, a infrastruktura tramwajowa została wprowadzona w 1927 roku. Niestety, w czasie II wojny światowej ulica stała się miejscem brutalnych walk oraz zbrodni, szczególnie podczas Powstania Warszawskiego, gdy Niemcy stosowali represje na cywilach i powstańcach. Po wojnie Rakowiecka zyskała niesławę z uwagi na okrucieństwa w więzieniu mokotowskim. Ważniejsze obiekty przy ulicy to m.in. siedziba Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Muzeum Geologiczne oraz zabytkowe budynki Szkoły Głównej Handlowej. Po wojnie na ulicy istniało kino "Moskwa", które stało się ważnym miejscem prezentacji filmów zakazanych przez cenzurę. W 1996 roku kino zostało rozebrane, a w jego miejscu powstał kompleks Europlex. Ulica Rakowiecka jest znana z licznych tablic pamiątkowych, które upamiętniają ofiary II wojny światowej oraz zbrodni komunistycznych. Urok ulicy podkreślają zarówno jej architektoniczne detale, jak i bogata historia, co sprawia, że jest ona istotnym miejscem w Warszawie. Ciekawostką jest, że przez mieszkańców była często nazywana „z Moskwy do więzienia”, a niektórzy przedłużali ten bieg, dodając, że prowadzi także do tramwajowej pętli. Ulica jest także znana ze specyficznego układu urbanistycznego, np. budynek SGGW przy Rakowieckiej 30 odchyla się w nietypowy sposób w związku z projektem nigdy nieukończonej ulicy Uniwersyteckiej.