Wysokie

Wysokie (niem. Hohenfelde) to wieś kaszubska, położona w województwie pomorskim, w gminie Łęczyce, znana ze swojego bogatego dziedzictwa historycznego. Początki miejscowości sięgają XVI wieku, kiedy to pomiędzy 1581 a 1585 rokiem założono folwark książęcy na wzniesieniu, przewożąc jego siedzibę z Pużyc. Folwark był znacząco rozwinięty, z nowymi drewnianymi budynkami, stodołami i owczarniami, a jego teren otaczał solidny płot. Architektonicznie wyróżniał się budynkami wzniesionymi w technice „pruskiego muru” oraz domem mieszkalnym z ceglaną konstrukcją i słomianym dachem. Wysokie zostało zniesione po I rozbiorze Polski w 1772 roku, a jego ziemie rozparcelowano. W XIX wieku wieś składała się z około 13 gospodarstw, zamieszkałych przez głównie niemieckich kolonistów. Szkoła w Wysokiem rozpoczęła działalność po II wojnie światowej, przechodząc różne etapy rozwoju i późniejszej likwidacji na początku lat 2000. Od 2005 roku w budynku szkoły mieści się kaplica p.w. św. Faustyny Kowalskiej, a także świetlica Gminnej Instytucji Kultury i Biblioteki. Wśród zabytków znajduje się cmentarz poewangelicki z drugiej połowy XIX wieku, znajdujący się w leśnym otoczeniu, porośnięty rzadkim wysokopiennym lasem. Cmentarz ten, ze słabymi pozostałościami nagrobków, jest otoczony resztkami kamiennego muru, dodając do tajemniczości miejsca. Wysokie, z jego historycznymi korzeniami i kulturalnym dziedzictwem, jest przykładem lokalnej tożsamości Kaszubów.