Złoty Krzyż w Poznaniu

Złoty Krzyż, znany także jako krzyż chwaliszewski, to krucyfiks o wysokości około 4 metrów, zlokalizowany w Poznaniu w dzielnicy Chwaliszewo, w pobliżu placu Międzymoście. Krzyż przypisuje się tradycji liczącej ponoć ponad tysiąc lat, związaną z przyjęciem chrześcijaństwa przez Mieszka I w 966 roku. Jego współczesna forma pochodzi z 1945 roku, po zniszczeniach II wojny światowej. Pierwsza wzmianka o krzyżu pochodzi z drugiej połowy XIX wieku, gdy zastąpił drewniany krucyfiks ustawiony na XVIII-wiecznym moście Chwaliszewskim. Nowy, żelazny krzyż postawiono w 1880 roku po długim sporze między władzami kościelnymi a niemieckimi, w kontekście polskiego kulturkampfu. Krzyż stał się symbolem oporu polskiej ludności Poznania. Charakteryzuje się wyjątkową rzeźbą Chrystusa, która była wielokrotnie odnawiana, w tym w 1937 roku, kiedy to pokryto ją 22,5-karatowym złotem. Warto zaznaczyć, że krzyż związany jest z wieloma legendami, w tym o Matce Bożej przypływającej do Poznania, by uratować miasto przed najeźdźcami, oraz o rzekomej interwencji Chrystusa podczas powodzi w 1736 roku. Krzyż miał również tragiczne epizody, takie jak samobójstwo bezrobotnego, który popełnił czyn wykorzystując krucyfiks. Z czasem można było zauważyć plany przeniesienia krzyża do innej lokalizacji, co jednak nikomu się nie udało. Złoty Krzyż stał się nie tylko elementem architektonicznym, ale także kulturowym punktem odniesienia, inspirującym poetów i autorów literackich. Obecnie, jako prosty krucyfiks przydrożny, nadal pełni ważną funkcję w zbiorowej pamięci mieszkańców i stanowi świadectwo bogatej historii Poznania oraz zmagań jego mieszkańców. Krzyż znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie pozostałości dawnego mostu, co jeszcze bardziej podkreśla jego historyczne znaczenie. Renowacje, jakie przeszedł na przestrzeni lat, oraz jego powiązania z lokalnym dziedzictwem sprawiają, że Złoty Krzyż jest ważnym symbolem kulturowym Poznania, a także świadkiem burzliwej historii regionu.