Zamek w Uniejowie

Zamek w Uniejowie, usytuowany na lewym brzegu Warty, jest jednym z najważniejszych zabytków tego miasta. Został zbudowany w latach 1360–1365 przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosawa Bogorię Skotnickiego na miejscu wcześniej istniejącej drewnianej fortalicji, zniszczonej przez Krzyżaków w 1331 roku. Obiekt miał charakter obronny, pełniąc rolę twierdzy granicznej oraz centrum administracji diecezjalnej, gościł ważne wydarzenia, takie jak synod w 1376 roku. Zamek cechuje się czworobocznym planem oraz cylindryczną wieżą, która osiąga wysokość 25 metrów. Po pożarze w 1525 roku przeszedł przebudowę w stylu renesansowym, a w XVII wieku zyskał wczesnobarokowy wygląd, co przyczyniło się do utraty jego pierwotnych cech gotyckich. Ciekawostką jest, że w 1704 roku był niszczony przez wojska saskie, a w XVIII wieku, po kolejnym pożarze, przeprowadzono remont pod nadzorem biskupa Krzysztofa Antoniego Szembeka. W XIX wieku zamek przeszedł w ręce generała Karola Tolla, który dokonał klasycystycznej przebudowy, a jego żona założyła romantyczny park krajobrazowy. Tollowie zamieszkiwali zamek do końca I wojny światowej, po czym obiekt uległ znacznemu zniszczeniu podczas II wojny światowej. W latach 1956–1967 zamek został odrestaurowany i obecnie pełni funkcję hotelu, centrum konferencyjnego oraz restauracji, co podkreśla jego nową rolę w życiu kulturalnym regionu. Zamek w Uniejowie jest nie tylko świadkiem burzliwej historii Polski, ale także miejscem, które łączy architektoniczne dziedzictwo z nowoczesnymi funkcjami społecznymi.