Zamek w Wenecji

Zamek w Wenecji koło Żnina, będący pozostałościami obronnej warowni z XIV wieku, został zbudowany na zlecenie Mikołaja Nałęcza z Chomiąży w ramach akcji fortyfikacji Polski, podejmowanej za czasów Kazimierza Wielkiego. Po śmierci fundatora, zamek przeszedł w ręce rodziny Pomianów, a w 1420 roku został przekazany archidiecezji gnieźnieńskiej, która przekształciła go w więzienie dla duchownych. W XV wieku, w latach 1467-73, zamek był rezydencją generalnego starosty Wielkopolski, Piotra Nałęcza z Szamotuł. W drugiej połowie XV wieku dobudowano nowe fortyfikacje, w tym jedne z pierwszych bastionów w Polsce. Jednakże, wraz z zakończeniem zagrożenia ze strony zakonu krzyżackiego, warownia stała się kosztowna w utrzymaniu i częściowo zniszczona w XVI wieku, gdy cegły zostały wykorzystane do budowy pałacu arcybiskupiego. W kolejnych wiekach zamek popadł w ruinę, a w XIX wieku został częściowo wysadzony, z kamieni użytych do budowy drogi do Żnina. Do dzisiaj zachowały się jedynie fragmenty murów i dziedziniec, a zamek został zabezpieczony jako trwała ruina. Istnieje legenda, która związana jest z zamkiem, mówiąca o Diable Weneckim – Mikołaju Nałęczu jako jego najbardziej znanym właścicielu. Zamek w Wenecji ukazuje więc nie tylko architektoniczne i militarne znaczenie tamtej epoki, ale także kulturę lokalną oraz fascynujące legendy, które dodają mu tajemniczości.