Zatoka Pucka

Zatoka Pucka, znana również jako Pùckô Hôwinga w języku kaszubskim, jest płytką częścią Morza Bałtyckiego, stanowiącą zachodnią część Zatoki Gdańskiej. Jej powierzchnia wynosi 364 km², a maksymalna głębokość to 55 m. Granice Zatoki Puckiej są niejednoznaczne, ale zazwyczaj obejmują obszar między Mierzeją Helską a linią Hel-Gdynia. Zatoka dzieli się na część wewnętrzną, zwaną Zalewem Puckim, oraz część zewnętrzną. Obie części są połączone przez żeglowną Głębinkę oraz Przejście Kuźnickie. Część wewnętrzna wchodzi w skład Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, co podkreśla jej znaczenie przyrodnicze. Zatoka Pucka jest popularnym miejscem dla miłośników sportów wodnych, w tym kitesurfingu, a wzdłuż brzegu biegnie ścieżka rowerowa. Obszar ten jest również specjalnie chroniony dla ptaków. Wzdłuż wybrzeża znajdują się miejscowości, takie jak Puck, Jastarnia, Hel, Władysławowo oraz częściowo Gdynia, które mają bogatą kulturę i historię, związane z rybołówstwem oraz turystyką. W dnie zatoki znajdują się złoża soli potasowo-magnezowej, co stało się przedmiotem zainteresowań w latach 70. XX wieku, kiedy rozważano budowę tamy w celu eksploatacji. Ciekawostką jest, że w zimie powierzchnia Zatoki Puckiej potrafi zamarzać, co stwarza warunki do różnych zimowych aktywności. Doliny morskie, takie jak Chałupska Jama czy Kuźnicka Jama, oraz mielizny, jak Rybitwia Mielizna, dodają niezwykłego charakteru temu miejscu.