Zespół kościoła i klasztoru Bernardynów w Leżajsku

Zespół klasztorny bernardynów w Leżajsku, położony przy pl. Mariackim 8, ma swoje korzenie w I poł. XVII wieku, kiedy to w 1608 roku biskup przemyski Maciej Pstrokoński sprowadził bernardynów do tego miasta. W skład zespołu wchodzą: kościół pw. Zwiastowania NMP, klasztor, cmentarz kościelny, mury obronne oraz folwark klasztorny. Kościół, wzniesiony w stylu wczesnobarokowym w latach 1618-1628, jest trójnawowy, ma 60 metrów długości i może pomieścić 5000 osób. Wyróżnia się cennym wyposażeniem, w tym barokowym ołtarzem głównym, rokokowym tabernakulum oraz manierystyczną amboną z 1636 roku. Cennym elementem kościoła są również krypty z licznymi trumnami. Klasztor, pierwotnie drewniany, został przebudowany w stylu barokowym około 1637 roku. Otoczony murami obronnymi, które powstawały w dwóch etapach, zyskał dodatkową ochronę przed wojskami tatarskimi w wyniku dawnych najazdów. Teren ozdabia brązowy pomnik Jana Pawła II, a od 1928 roku, kościół ma status bazyliki mniejszej oraz sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia. W 2005 roku zabytek uznano za Pomnik historii. W klasztorze znajduje się bogata biblioteka z około czterema tysiącami starodruków. W latach 1977-1983 stworzono Kalwarię Leżajską, co podkreśla znaczenie kulturalne i religijne tego miejsca. Bazylika w Leżajsku uznawana jest za najpiękniejszy zabytek Ziemi Przemyskiej, łącząc bogatą historię, architekturę i wartości kulturowe.