Gmach Urzędu Skarbowego w Katowicach

Gmach Urzędu Skarbowego w Katowicach, znany jako Drapacz Chmur, to siedemnastokondygnacyjny wysokościowiec, który stał się jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów funkcjonalizmu w Polsce. Został wzniesiony w okresie międzywojennym, pomiędzy 1930 a 1934 rokiem, według projektu biura konstrukcyjnego Wydziału Robót Publicznych Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, z kierownikiem budowy inż. Henrykiem Griffelem. Budynek jest wybudowany na stalowej konstrukcji szkieletowej, co na tamte czasy było nowatorskim rozwiązaniem. Powstał w miejscu, gdzie parcele były niedrogie i odpowiednie pod względem geologicznym, co było istotne ze względu na bliskość robót górniczych. Gmach podzielono na dwie części: jedną z urzędami skarbowymi i drugą z luksusowymi mieszkaniami dla urzędników. W ramach budowy szczególną uwagę zwrócono na funkcjonalność obiektu, projektując m.in. windy, które zapewniały wygodny dostęp między kondygnacjami. Część mieszkalna posiadała dużą przestrzeń, co przyciągało pracowników skarbu. Drapacz Chmur był drugim wybudowanym wieżowcem w Katowicach oraz jednym z najwyższych budynków w Polsce w momencie ukończenia. W 1931 roku w katowickim kinie „Rialto” miała miejsce premiera filmu dokumentalnego dotyczącego budownictwa żelazno-szkieletowego, którego tematem był właśnie katowicki wieżowiec. Gmach dziś uznawany jest za symbol architektonicznego dziedzictwa Katowic oraz ważny element w historii tej części Polski.