Sosnowiec Maczki

Stacja Sosnowiec Maczki, powstała jako graniczna stacja Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w 1848 roku, jest przykładem neorenesansowej architektury, zaprojektowanej przez Teofila Schüllera. Złożona z trzech części, w tym piętrowej centralnej oraz parterowych skrzydeł, zachwycała bogatym wystrojem architektonicznym z gzymsami, stiukami i żeliwnymi kolumnami wspierającymi perony. Historia stacji wiąże się z rozwojem regionu Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie miała ona kluczowe znaczenie dla transportu, a w 1849 roku obsługiwała ponad 380 tysięcy pasażerów. W 1863 roku stacja została zdobyta przez powstańców polskich, a w 1859 roku zyskała połączenie z Katowicami, co zwiększyło jej rolę jako ważnego węzła komunikacyjnego. W późniejszych latach stacja zatraciła znaczenie graniczne i w 1925 roku zmieniono jej nazwę na Maczki. Po II wojnie światowej przekształcono ją w Zakłady Poligraficzne, a w latach 60. XX wieku uznano ją za zabytek. Pomimo próby rewitalizacji w 2014 roku, która miała na celu utworzenie Centrum Naukowo-Dydaktycznego Transportu Kolejowego, prace zostały przerwane w 2017 roku z powodu przepisów prawnych, ograniczających plany uczelni. Stacja, będąca pod kontrolą PKP, od 2008 roku zawiesiła ruch pasażerski, chociaż podejmowane były próby jego reaktywacji w 2016 roku. Obecnie stacja jest zaniedbana, jej wnętrza są puste, a budynek wymaga renowacji. Ciekawostką jest historia związana z osiedlami powstającymi w jej pobliżu, które obejmowały hotele, szkoły, cerkwie i inne instytucje, co świadczy o dużym znaczeniu stacji w rozwoju regionu.