Książęca Bażantarnia

Książęca Bażantarnia to późnoklasycystyczny budynek z lat 1792-1800, znajdujący się w Porębie, w gminie Pszczyna. Został ufundowany przez księcia pszczyńskiego Fryderyka Erdmanna i wybudowany według projektu Carla Gottharda Langhansa pod kierunkiem architekta Wilhelma Puscha. Bażantarnia projektowana była jako miejsce do hodowli bażantów, z pomysłem na jej założenie już w 1770 roku, co wiązało się z wieloma zabiegami rekultywacyjnymi terenu. Główna siedziba książąt Anhalt-Köthen, którzy przejęli Pszczynę, z powodu pożaru zamku, została odbudowana, a Bażantarnia miała służyć jako miejsce rozrywki, w przeciwieństwie do oficjalnych wnętrz zamku. W architekturze Bażantarni dominuje klasycyzm: prostokątny plan, wysoki dach, frontowa elewacja z portykiem i arkadowymi oknami. Wnętrza, które zachowały się z XIX wieku, odzwierciedlają luksusowe życie towarzyskie, w tym eleganckie pokoje do rozrywki, salę balową, w której organizowano wystawne przyjęcia i imprezy, w tym luksusowe obchody urodzin księżnej Augustyny. Bażantarnia była także otoczona terenami do uprawiania sportów, co czyniło ją popularnym miejscem weekendowych wycieczek. Po I wojnie światowej, zamek zyskał nową funkcję jako elegancki zajazd, gdzie zatrzymywały się znane osobistości, w tym prezydent Mościcki. Po II wojnie światowej obiekt stracił na swojej świetności, jednak w 1965 roku został wpisany do rejestru zabytków. Przez lata zmieniał właścicieli i funkcje, aż po remoncie konserwatorskim w 2011 roku, dostosowano go do współczesnych potrzeb, zachowując przy tym wiele elementów historycznych. Dziś Bażantarnia pełni funkcję obiektu turystycznego, oferując sale balowe i konferencyjne, a jej otoczenie przyciąga miłośników spacerów oraz rowerzystów w pięknej scenerii parku.