Muzeum w Bielsku-Białej – Dom Tkacza

Dom Tkacza w Bielsku-Białej, położony przy ul. Sobieskiego, to unikatowy obiekt architektury drewnianej z XVIII wieku, stanowiący przykład rzemieślniczej architektury, która przetrwała pożary miasta w 1808 i 1836 r. Budynek, wykonany w konstrukcji zrębowej, mieścił niegdyś dom i warsztat sukienniczy, a jego historia łączy się z rodzinami Bartke oraz Bathelt. W 1974 roku został przekazany na cele muzealne przez Wiktora Polończyka, syna ostatniego właściciela, Antoniego Polończyka. Muzeum Okręgowe w Bielsku-Białej otworzyło go dla zwiedzających w 1992 roku po długotrwałych pracach konserwatorskich. Ekspozycja przedstawia wnętrze domu oraz warsztat tkacza, ukazując życie rzemieślnika na przełomie XIX i XX wieku, kiedy ręczna produkcja ustępowała miejsca mechanizacji. W warsztacie znajduje się potężne krosno nicielnicowe z XVIII w., a także biuro cechu. W kuchni, centralnym miejscu rodzinnego życia, prezentowane są mniejsze krosna i przedmioty związane z tkactwem. Na poddaszu muzeum eksponuje bogate zbiory strojów ludowych z okolic Bielska-Białej, z szczególnym akcentem na stroje mieszczki żywieckiej i kolorowe ubiory z Wilamowic, które stanowią największą w Polsce kolekcję. Ciekawostką jest, że wiele z prezentowanych strojów góralskich wykonano z materiałów tkanych ręcznie na krosnach. Ekspozycja dopełniona jest meblami służącymi do przechowywania odzieży oraz biżuterią, co świadczy o bogactwie kulturowym regionu. Muzeum stanowi ważny element śląskiego szlaku architektury drewnianej, zachowując dziedzictwo tkackie oraz lokalne tradycje.