Kościół św. Barbary i Józefa w Jastrzębiu-Zdroju

Kościół pod wezwaniem świętej Barbary i świętego Józefa w Jastrzębiu-Zdroju to zabytkowy, drewniany obiekt sakralny zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku pierwotnie w Jedłowniku, który w latach 70. XX wieku został przeniesiony do Jastrzębia-Zdroju. Jest to najstarsza świątynia w tym mieście, uznawana za ważny obiekt na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego. Historia kościoła sięga przynajmniej 1447 roku, kiedy to po raz pierwszy został odnotowany w spisie świętopietrza, a szczegółowe opisy pochodzą z XVII wieku. Istnieją hipotezy sugerujące, że kościół może być jeszcze starszy, sięgając nawet 1345 roku, choć brak jest potwierdzających to badań. Architektonicznie, kościół jest jednonawowy, z trójbocznym prezbiterium i wystającą dzwonnicą, mającą konstrukcję szkieletową. Wnętrze charakteryzuje się pozornym sklepieniem kolebkowym oraz zabytkowymi detali, takimi jak ambona z XVII wieku czy ołtarz z obrazem św. Barbary. Historycznie, w XIX wieku kościół stracił status parafii na rzecz nowo wybudowanego murowanego kościoła, co doprowadziło do jego zaniedbania. W latach 70. przeprowadzono jednak jego przeniesienie i remont, co przyczyniło się do jego ocalenia. Ciekawostką jest, że podczas prac konserwatorskich odkryto, iż niektóre ze starych elementów wyposażenia pochodzą z 1647 roku. Kościół jest również miejscem o znaczeniu kulturowym dla lokalnej społeczności, w której odbywają się różne wydarzenia parafialne oraz spotkania. Jego zachowanie i konserwacja stanowią ważny krok w utrzymywaniu lokalnego dziedzictwa kulturowego.