Kościół św. Barbary w Bielsku-Białej

Kościół św. Barbary w Bielsku-Białej, zlokalizowany w dzielnicy Mikuszowice Krakowskie, to drewniana świątynia z 1690 roku, stanowiąca przykład wiejskiego budownictwa sakralnego w stylu śląsko-małopolskim. Należy do diecezji bielsko-żywieckiej i jest kościołem parafialnym. Jego historia sięga XIII wieku, kiedy to powstała pierwsza świątynia, która zniszczona została przez powódź. Drugi kościół, wybudowany w 1455 roku, przechodził różnorodne przemiany, był filią parafii w Łodygowicach, a po protestanckich wpływach powrócił do katolików w 1615 roku. Obecny kościół został zbudowany na zlecenie proboszcza Urbana Kupiszowskiego. Wnętrze bogato zdobi XVIII-wieczna polichromia autorstwa Johanna Mentila, przedstawiająca legendy o św. Barbarze. W ołtarzu głównym znajduje się kopia gotyckiego tryptyku z circa 1470 roku, a w ołtarzach bocznych można zobaczyć cenne dzieła, w tym gotycką rzeźbę Matki Boskiej. Architektonicznie kościół wyróżnia się tzw. konstrukcją zrębowo-słupową, ogrodzeniem z XVIII wieku oraz charakterystycznym dachem gontowym. W otoczeniu kościoła znajduje się stary cmentarz z krucyfiksem i licznymi nagrobkami oraz przydrożne figury. Ciekawostką jest fakt, że 7 września 1965 roku erygowano odrębną parafię św. Barbary, a w 1993–1994 roku przeprowadzono prace renowacyjne polichromii. Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, co podkreśla jego wartość kulturową i historyczną.