Sanktuarium Opatrzności Bożej w Jastrzębiu-Zdroju

Sanktuarium Opatrzności Bożej w Jastrzębiu-Zdroju, znane również jako Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej, to zabytkowa świątynia w stylu barokowo-klasycystycznym, która powstała po pożarze drewnianego kościoła z 1811 roku. Nowa budowla, z fundacji rodziny Strachwitzów, została ukończona w 1823 roku, a jej uroczyste poświęcenie miało miejsce 6 października 1825 roku. Kościół ma imponujące wymiary - 50 m długości i 26 m szerokości, a jego wyposażenie obejmuje cenne zabytki, jak obraz z Okiem Opatrzności z 1773 roku, który pożar uratował, oraz organy i obrazy stacji Męki Pańskiej. W XIX wieku kościół przechodził różne zmiany, w tym budowę nowych stacji Męki Pańskiej oraz dodanie figur i dzwonów. W okresie II wojny światowej świątynia ucierpiała na skutek bombardowań, jednak szybko podjęto prace renowacyjne, które obejmowały zakup nowych dzwonów i wyposażenia liturgicznego. W latach 70. XX wieku przeprowadzono istotny remont, który przywrócił świetność kościoła, podnosząc prezbiterium i wymieniając okna. Ciekawostką jest nadanie kościołowi tytułu Sanktuarium przez metropolitę katowickiego w 2012 roku, co czyni go 11. sanktuarium w Archidiecezji katowickiej. Kościół to nie tylko miejsce kultu religijnego, ale także ważny element lokalnej kultury i historii Jastrzębia-Zdroju. Znajdują się tu m.in. piękne witraże oraz ambona zwieńczona rzeźbą anioła z tablicami Dziesięciu Przykazań, a także murowany chór muzyczny. Dziś Sanktuarium Opatrzności Bożej służy parafianom jako miejsca modlitwy oraz wydarzeń kulturalnych, pielęgnując tradycje lokalnej społeczności.