Szczurowa

Szczurowa, wieś w powiecie brzeskim w województwie małopolskim, ma długą i bogatą historię sięgającą czasów średniowiecznych. Pierwsze wzmianki o jej ziemiach pojawiły się w testamencie Bolesława Krzywoustego, a wieś została założona w 1338 roku na prawie niemieckim przez biskupa Jana Grota. Od tego czasu Szczurowa rozwijała się jako osada rolnicza, posiadając młyn i karczmę, a także kościół. W XVI wieku stała się częścią biskupstwa krakowskiego. W XIX wieku wieś przeszła pod zarząd Jan Popowicha, a następnie rodziny Zielińskich, a w 1846 roku ominęła ją rabacja galicyjska. Dzięki Anastazji i Janowi Kępińskim, którzy osiedlili się w Szczurowej w latach 50. XIX wieku, wieś przekształciła się w miasteczko o znaczeniu kulturalnym, co przyczyniło się do rozbudowy infrastruktury, w tym budowy pałacu w stylu eklektycznym oraz nowego kościoła. Kępińscy angażowali się w działania patriotyczne, wspierając ruchy niepodległościowe, a także organizując akcje charytatywne. Po II wojnie światowej Szczurowa zasłynęła z tragicznych wydarzeń, jak Masakra w Szczurowej, gdzie niemieccy okupanci wymordowali 93 osoby z lokalnej społeczności romskiej. Powojenne losy wsi były związane z rozwojem struktur samorządowych oraz szkolnictwa, które przetrwały nawet w czasach okupacji dzięki tajnemu nauczaniu. W Szczurowej urodziło się wiele znanych postaci, w tym uczestników powstań narodowych oraz działaczy społecznych. W miejscowości znajdują się cenne zabytki, takie jak kościół parafialny św. Bartłomieja z 1893 roku oraz dwór Kępińskich. Szczurowa, która uzyskała status miasta w 1785 roku, a następnie została zdegradowana w 1933 roku, jest nie tylko miejscem o bogatej historii, ale również o znaczeniu społecznym i kulturalnym na mapie regionu.