Mury miejskie w Tarnowie

Mury miejskie w Tarnowie, wzniesione prawdopodobnie w XIV wieku, stanowią niezwykle istotny element historii i architektury miasta. Obejmowały obszar około 6 hektarów i miały długość około 900 metrów. Zbudowane z cegły i częściowo z kamienia, miały pierwotnie wysokość od 3 do 6 metrów. System obronny rozbudowywany był wielokrotnie, zwłaszcza w XVI wieku, w odpowiedzi na zagrożenie agresją turecką. Wówczas powstały m.in. przedmurze oraz dodatkowe baszty i bramy, a system obronny Tarnowa stał się jednym z najlepszych w południowej Polsce. W skład umocnień wchodziły nie tylko mury, ale również 2 główne bramy (Krakowska i Pilzneńska) oraz liczne furty, co świadczyło o dobrze rozwiniętej infrastrukturze obronnej. Tarnów był miastem dynamicznie się rozwijającym, co prowadziło do zabudowy murów, co z czasem doprowadziło do ich zaniedbania. Do końca XVII wieku mury utrzymywano w dobrym stanie, jednak w XVIII wieku, w obliczu kryzysu, przestały być konserwowane, co skutkowało ich rozbiórką rozpoczętą około 1790 roku. Ostatecznie zachowało się jedynie około 400 metrów fragmentów tych średniowiecznych fortyfikacji, które w 2011 roku zostały wpisane do rejestru zabytków. Ciekawostką jest, że podczas II wojny światowej prowadzone były badania nad murami, które odsłoniły wcześniej nieznane fragmenty, a współczesne prace konserwatorskie przywróciły ich dawny blask. Tarnowskie mury miejskie są dziś częścią miejskiego szlaku turystycznego „Średniowieczne mury Tarnowa” i stanowią interesujący element kulturalnego dziedzictwa regionu.