Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie

Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, znany jako bazylika Mariacka, to gotycka świątynia zlokalizowana w Krakowie na placu Mariackim. Zbudowany na miejscu wcześniejszej romańskiej budowli, obecny kościół powstał w latach 1290-1300, a jego budowę zakończono w XV wieku. Przechodził liczne przebudowy, w tym w latach 1355-1365, kiedy to wzniesiono prezbiterium, a także w latach 1410, kiedy dostosowano światło w kościele. W 1478 roku nadano wieży Hejnalicy charakterystyczny hełm, z którego co godzinę grany jest Hejnał Mariacki, będący symbolem Krakowa. Wnętrze bazyliki wzbogaca Ołtarz Wielki autorstwa Wita Stwosza, które jest arcydziełem późnego gotyku. W XVIII wieku kościół przeszedł przekształcenia w stylu barokowym, a jego polichromię odnowił Jan Matejko. W XIX wieku, na skutek austriackich przepisów, zlikwidowano przykościelny cmentarz, tworząc plac Mariacki. Organy kościoła, które istnieją od XIV wieku, przeszły wiele modernizacji; aktualne są efektem prac z lat 1987-2021. Kościół słynie z zakupu monet upamiętniających swoje wnętrze oraz z powodu uroczystości pogrzebowych, takich jak ceremonia z udziałem pary prezydenckiej. Architektura świątyni charakteryzuje się dwoma wieżami w tym wyższą, będącą punktem widokowym. Wnętrze, z polichromiami przedstawiającymi herby i sceny biblijne, ozdabia kilka kaplic, w tym kaplicę Loretańską oraz św. Antoniego. Świątynia pełni znaczącą rolę w życiu kulturalnym Krakowa, a jej dzwony, w tym historyczny dzwon za konających, odgrywają rolę nie tylko religijną, ale również społeczną, wywodząc się z wielowiekowej tradycji. Kościół Mariacki, jako zabytek, jest trwałym symbolem Krakowa, łączącym bogatą historię z aktywnym życiem religijnym i artystycznym.