Operacja Most

Operacja Most I (Wildhorn I) miała miejsce w nocy z 15 na 16 kwietnia 1944, gdy samolot Dakota FD-919 „I” z brytyjsko-polską załogą wylądował na polowym lotnisku „Bąk” w pobliżu Matczyna, 35 km od Lublina. Przerzucone zostały dwa cichociemni: rtm. Narcyz Łopianowski i ppor. Tomasz Kostuch, oraz walizki z cennymi materiałami dla Armii Krajowej (AK), takimi jak dolary, blankiety kennkart oraz aparat filmowy. Powrotny lot do Londynu zakończył się pełnym sukcesem, mimo ostrzału przez artylerię przeciwlotniczą w rejonie Budapesztu. Operacja Most, realizowana przez Oddział VI Sztabu Naczelnego Wodza przy współpracy z SOE, obejmowała szereg lotów dwustronnych z lądowaniem w Polsce, zapoczątkowanych w 1943 roku, gdy pojawiły się nowe samoloty Dakota, które umożliwiły te akcje. Kolejne operacje, takie jak Most II, III, IV i V, miały na celu wsparcie AK oraz przetransportowanie personelu i materiałów, jednak wiele z nich zakończyło się niepowodzeniem z powodu wrogiej działalności, trudności pogodowych i postępów wojsk radzieckich. Na przykład, Operacja Most IV planowana na wrzesień 1944 została odwołana z powodu złej pogody, a Operacja Most V ustanowiona na styczeń 1945 została skrócona przez ofensywę Armii Czerwonej. Historia operacji lotniczych Most jest nie tylko przykładem złożoności działań wojennych, ale także dowodem na determinację i przeszłe osiągnięcia Polskiego Państwa Podziemnego w trudnych czasach II wojny światowej. Ciekawostką jest także sposób, w jaki załoga ratowała samoloty, na przykład w Operacji Most III, gdzie uszkodzone hydrauliki zostały naprawione przy użyciu herbaty. To wszystko wskazuje na nieprzeciętne umiejętności i odwagę zarówno załóg powietrznych, jak i wspierających ich oddziałów lądowych.