Cmentarz wojenny nr 192 – Lubcza

Cmentarz wojenny nr 192 w Lubczy, umiejscowiony na wzgórzu na skraju lasu, to jeden z większych cmentarzy w okręgu tarnowskim, zaprojektowany przez Gustava Rossmanna. Jego ogrodzenie jest zróżnicowane, składające się z kamiennego muru oraz metalowego i drewnianego płotu, a głównym wejściem jest dwuskrzydłowa metalowa furtka osadzona na kamiennych słupach. Centralnym elementem cmentarza jest neorenesansowa kaplica o wysokości 17 m, z inskrypcją w języku niemieckim, która po przetłumaczeniu mówi o twardości i walce żołnierzy. Wprawdzie cmentarz powstał jako miejsce pamięci po I wojnie światowej, pierwotnie z drewnianą kaplicą wybudowaną w 1915 roku, jego obecny kształt przyjął później dzięki nowym zabudowom. Dalszy rozwój oraz renowacja cmentarza miały miejsce od lat 90., a w 2005 roku został on uznany za zabytek. W 2018 roku cmentarz jest w bardzo dobrym stanie. Cmentarz ten pochłania nie tylko lokalną historię, ale także różnorodność kultur, ponieważ pochowani tu żołnierze austro-węgierscy pochodzili z różnych narodowości, co potwierdzają formy nagrobków, w tym stele i krzyże lataryńskie różniące się kształtem i ornamentyką. Na cmentarzu spoczywa 457 żołnierzy austro-węgierskich oraz 218 żołnierzy rosyjskich, a ich losy są związane z zażartymi walkami, jakie miały miejsce w rejonie Dunajca w latach 1914 i 1915. Cmentarz stanowi istotny element dziedzictwa kulturowego regionu, będąc świadkiem burzliwej historii Europy i ofiarami I wojny światowej. Jako miejsce pamięci, cmentarz w Lubczy jest nie tylko dowodem na wydarzenia historyczne, ale także symbolem szacunku dla poległych, który odzwierciedla złożoność narodowości oraz ich ofiarność.