Biblioteka Główna Akademii Górniczo-Hutniczej

Biblioteka Główna Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, powołana w 1921 roku, stanowi ważny element kulturalny i naukowy uczelni. Jej architektura przeszła szereg przekształceń – po początkowych lokalizacjach, w tym przy ul. Loretańskiej, przeniosła się do nowego gmachu przy al. Mickiewicza 30, gdzie zyskała nowoczesny, wyspecjalizowany charakter. Historia biblioteki jest bogata; dzięki różnym darowiznom, w tym od międzynarodowych instytucji, księgozbiór dynamicznie wzrastał, osiągając w 1938 roku 17.194 wolumenów. W czasie II wojny światowej zbiory zostały zdeponowane w Bibliotece Jagiellońskiej, a po wojnie wróciły, chociaż osłabione. Kluczową postacią w rozwoju biblioteki był Władysław Piasecki, który wprowadził nowoczesne rozwiązania biblioteczne w latach 50. i 60. XX wieku, prowadząc do oddania nowego modularnego budynku w 1966 roku. Biblioteka nie tylko zbiera tradycyjne zbiory książkowe (438315 woluminów), ale także oferuje dostęp do zasobów elektronicznych oraz baz danych. W 2014 roku otwarto Strefę Wolnego Dostępu, umożliwiającą samodzielne wypożyczenie książek. Ciekawostką jest Kolekcja Historyczna, zawierająca publikacje o wyjątkowej wartości, głównie starodruki do 1945 roku. Biblioteka odgrywa także rolę w projekcie "Historia AGH", prezentującym dzieje uczelni i jej znaczące postacie. Dziś stanowi kluczowe centrum informacyjne, wspierające zarówno uczonych, jak i studentów w badaniach i nauce.