Kościół Wszystkich Świętych w Dąbrowie Tarnowskiej

Kościół pw. Wszystkich Świętych w Dąbrowie Tarnowskiej to drewniana świątynia barokowa, zbudowana w 1771 roku z fundacji kanonika krakowskiego Kajetana Potockiego. Charakteryzuje się trzynawową konstrukcją bazylikową z parą kaplic przypominających transept oraz trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Stoi na miejscu wcześniejszych świątyń, w tym jednej wzmiankowanej w 1430 roku oraz drugiej z XVII wieku. Struktura kościoła, pokryta dwuspadowym dachem z blachy, wyróżnia się wieloboczną wieżyczką na sygnaturkę z latarnią. Wnętrze świątyni zdobi polichromia figuralna i ornamentalna z XIX wieku, odzwierciedlająca tradycje późnego baroku. Spłaszczony łuk tęczowy oddziela nawy od prezbiterium, a jego wystrój w większości jest rokokowy, z późnogotyckim krucyfiksem z końca XV wieku oraz ołtarzem głównym, w którym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w metalowych sukienkach. Kościół, będący jednym z największych drewnianych kościołów w Polsce, został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego i leży na szlaku architektury drewnianej w Małopolsce. Ciekawostką jest to, że układ przestrzenny obiektu przywodzi na myśl monumentalną architekturę murowaną, co nadaje mu unikalny charakter wśród drewnianych świątyń regionu. Architektura i historie związane z tym kościołem stanowią ważny element kultury lokalnej, a jego imponująca forma przyciąga uwagę turystów i miłośników sztuki sakralnej.