Zagórz to miasto w województwie podkarpackim, położone na Pogórzu Bukowskim, blisko ujścia Osławy do Sanu. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej i liczy około 5105 mieszkańców (dane z 2018 roku). Historia Zagórza sięga XIV wieku, a pierwsze wzmianki dotyczące osady pojawiły się w 1343 roku. Miasto zmieniało właścicieli, od Tarnawskich, przez Stadnickich, aż do rodziny Łobaczewskich w XIX wieku. W sercu Zagórza znajduje się klasztor Karmelitów Bosych, zbudowany na początku XVIII wieku, który pełnił również rolę szpitala. W kontekście kultury, Zagórz zyskał rozgłos dzięki Zygmuntowi Kaczkowskiemu, który w swoich powieściach opisał lokalne legendy. Miasto odegrało istotną rolę w rozwoju kolei, co przyczyniło się do jego gospodarczego ożywienia, zwłaszcza po wybudowaniu linii kolejowej w 1872 roku, co uczyniło Zagórz ważnym węzłem kolejowym. W okresach konfliktów, w tym podczas II wojny światowej, miasto miało strategiczne znaczenie. W Zagórzu utworzono komitety obronne oraz lokalne jednostki Armii Krajowej, które prowadziły działalność dywersyjną. Po wojnie, w latach 1945-1947, miasto stało się schronieniem dla mieszkańców okolicznych wsi przed atakami OUN-UPA. W 1977 roku Zagórz uzyskał status miasta. Wśród architektonicznych atrakcji znajduje się kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XVIII wieku oraz cerkwie prawosławne i greckokatolickie. Miasto dysponuje również cmentarzami, w tym kwaterą żołnierzy poległych w walkach z UPA. Współczesne Zagórz to również ośrodek edukacyjny z kilkoma szkołami podstawowymi i gimnazjum. Honorowymi obywatelami miasta zostali m.in. Jan Paweł II oraz ks. Eugeniusz Dryniak. Współpraca międzynarodowa obejmuje m.in. gminy z Słowacji i Szwajcarii. Zagórz to także atrakcyjny punkt wypadowy w Bieszczady, gdzie można rozpocząć wyprawy w góry. Ruiny klasztoru na wzgórzu Mariemont oraz wzgórza z punktami widokowymi przyciągają turystów, oferując piękne widoki na okoliczne tereny.