Zamek w Krasiczynie

Zamek w Krasiczynie to imponujący zabytek architektury renesansowo-manierystycznej, wybudowany na przełomie XVI i XVII wieku na zlecenie kasztelana przemyskiego Stanisława Siecińskiego. Charakteryzuje się geometrycznym planem czworoboku z czterema wyjątkowymi wieżami: Boską, Papieską, Królewską i Szlachecką, które pełnią zarówno funkcje reprezentacyjne, jak i obronne. Zamek w latach 1598-1633 został rozbudowany przez Marcina Krasickiego, syna Stanisława, który przekształcił go w manierystyczną siedzibę rezydencjonalno-obronną. W architekturze zamku wyróżniają się zdobienia sgraffitowe, krużganki oraz bogato wyposażone wnętrza, w tym kaplica w Baszcie Boskiej. Historia zamku jest burzliwa; przez wieki był w rękach różnych rodzin, a jego losy były kształtowane przez zarówno wojny, jak i pożary. Zamek był świadkiem licznych wydarzeń, w tym najazdów wojsk rosyjskich w XVIII wieku oraz okupacji podczas II wojny światowej. Po wojnie zamek pełnił różne funkcje, w tym jako Technikum Leśne, a obecnie jest hostelem i miejscem organizacji kolonii tematycznych dla dzieci. W 2018 roku zamek uzyskał status Pomnika Historii. Zamek znany jest także z tradycji sadzenia drzew w parku pałacowym po narodzinach dzieci, co wprowadziła rodzina Sapiehów, której posiadłość trwała do 1939 roku. Ciekawostką jest, że w latach 40. XX wieku w zamku kręcono antypolski film przez sowieckich filmowców. Zamek w Krasiczynie to nie tylko architektoniczny skarb, ale także ważny element dziedzictwa kulturowego Polski.