Kościół św. Mikołaja w Domaradzu to drewniana świątynia rzymskokatolicka wybudowana w drugiej połowie XV wieku, około 1485 roku. Należy do dekanatu Domaradz w archidiecezji przemyskiej. Jego architektura to przykład późnogotyckiego stylu drewnianego, wykonana z modrzewiowego i jodłowego drewna, z dawnej konstrukcji zrębowej. W 17 wieku dobudowano wieżę i podcienia, a następne remonty miały miejsca w XVIII wieku, kiedy założono kamienną posadzkę i prospekt organowy, oraz w 1878 roku, gdy przedłużono nawę i wnętrze podzielono na trzy nawy. W 1906 roku dobudowano kruchtę, a w 1936 roku wymieniono dach gontowy na blachę. Świątynia jest orientowana, z dachem jednokalenicowym i wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną ostrosłupowym dachem hełmowym. Wnętrze kościoła jest bogate w elementy stylowe, w tym belkę tęczową z barokowym krucyfikssem z XVIII wieku oraz polichromię z 1887 roku, przedstawiającą sklepienie niebieskie. Ołtarz główny z 1912 roku ma cechy stylu eklektycznego, podczas gdy boczne ołtarze i ambona reprezentują barok, a konfesjonały są przykładem późnobarokowym z drugiej połowy XVIII wieku. Ciekawostką jest chrzcielnica w stylu późnogotyckim z końca XV wieku z drewnianą pokrywą z około 1720 roku oraz krypty znajdujące się pod prezbiterium, które dodają historycznego znaczenia tej budowli. Kościół pełni ważną rolę w życiu kulturalnym i religijnym lokalnej społeczności, zachowując bogatą historię architektoniczną i sakralną.