Balnica

Balnica to osada położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, która powstała jako wieś królewska na prawie wołoskim w 1549 roku z inicjatywy Iwana Stecza, kniazia z Woli Michowej. Dawniej znana jako Bannica, wieś rozwijała się dynamicznie, osiągając w 1616 roku 17 łanów uprawnych. W historii Balnicy zaznaczyły się tragiczne wydarzenia, takie jak najazd wojsk Jerzego Rakoczego w 1657 roku czy rabunki w 1686 roku, które doprowadziły do znacznego zniszczenia miejscowości. W XVIII wieku, po I rozbiorze Polski, osada wchodziła w skład obwodu cyrkułu samborskiego. Balnica była świadkiem rozwinięcia infrastruktury, w 1898 roku uruchomiono tu linię kolei wąskotorowej. W 1921 roku wieś miała 470 mieszkańców, głównie grekokatolików, a także rzymskich katolików i Żydów. Po II wojnie światowej, w wyniku akcji „Wisła” w 1947 roku, mieszkańcy Lemińscy zostali przesiedleni, co doprowadziło do zaniku wsi. Do dzisiaj zachowały się jedynie ruiny cerkwi oraz kaplica z cudownym źródełkiem, które stały się miejscem kultu. Legendy związane z kapliczką głoszą o cudownym uzdrowieniu, które przyciągało wiernych. W 2006 roku odkryto dzwon kościelny z XVII wieku, a współcześnie w dolinie prowadzi się wypał węgla drzewnego. Balnica jest także końcową stacją dla turystów korzystających z kolejki wąskotorowej, a unikalne szlaki turystyczne przyciągają miłośników górskich wędrówek. Warto również wspomnieć o Stephenie Sulyku, greckokatolickim metropolicie Filadelfii, który pochodzi z Balnicy. Miejscowość łączy historię, kulturę oraz architekturę, pozostając znaczącym punktem na mapie Podkarpacia.