Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie

Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rzeszowie to zabytkowy kościół parafialny z 1629 roku, stanowiący Sanktuarium Matki Bożej Rzeszowskiej. Zlokalizowana w Śródmieściu, przylega do klasztoru bernardynów, których historia związana jest z fundatorem Mikołajem Spytkiem Ligędzą, który w 1584 nabył Rzeszów. Kościół został zbudowany w stylu późnorenesansowym, manierystycznym lub wczesnobarokowym, co sprawia, że jest wyjątkowym przykładem harmonijnego połączenia tych stylów. Architektonicznie wyróżniają go kaplice z bogatymi dekoracjami oraz pomniki grobowe członków rodu Ligęzów, które tworzą najliczniejszy w Europie zbiór orantów wykonanych w alabastrze. Kościół pełnił ważną rolę kulturalno-religijną, skupiając się na nawracaniu prawosławnych i odnowie życia religijnego w regionie. Po koronacji cudownej figury Matki Boskiej w 1763 roku sanktuarium stało się miejscem pielgrzymek, dodatkowo zyskując popularność po rekoronacji w 1896 roku. Bernardyni, obecni w Rzeszowie od 1629 roku, prowadzili również działalność charytatywną, co przyczyniło się do ich znaczenia w lokalnej społeczności. Ciekawostką jest, że figura Matki Bożej Rzeszowskiej, wykonana w stylu późnogotyckim, prawdopodobnie pochodzi z XV wieku, a całość architektoniczna kościoła odzwierciedla epokowe zmiany w sztuce i architekturze.