Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Płazowie

Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Płazowie to murowana cerkiew greckokatolicka, która została wzniesiona w 1936 roku, zastępując starszą, drewnianą strukturę z 1728 roku. Obiekt znajduje się w Płazowie i niegdyś pełnił ważną rolę w lokalnej społeczności greckokatolickiej. Historia parafii jest bogata: początkowo Cerkiew miała swoją filialną cerkiew w Hucie Różanieckiej oraz przynależała do dekanatu lubaczowskiego, a po I wojnie światowej do cieszanowskiego. Ciekawostką jest, że Karol Notz odnotował, iż nawe wnętrze starej cerkwi zdobił napis, który wskazywał, że obiekt został ufundowany przez Mikołaja Stertyńskiego w 1798 roku dzięki wsparciu Iwana Grocha i jego żony Katarzyny. W 1873 roku odnowiono ikonostas w cerkwi, który miał pochodzić ze Wschodu, charakteryzując się bizantyjskim stylem. Wśród cennych dzieł sztuki stanowił obraz św. Mikołaja z 1740 roku. Warto zauważyć, że przed obecną cerkwią istniała jeszcze starsza, która znajdowała się na pobliskim pagórku. Niestety, po zakończeniu II wojny światowej cerkiew została opuszczona i przestała być użytkowana, co wpłynęło na jej stan zachowania. Architektonicznie obiekt reprezentuje styl, który łączy tradycje lokalnych budowli sakralnych z wpływami bizantyjskimi, co czyni go interesującym punktem odniesienia dla badaczy architektury sakralnej. Cerkiew, będąc świadkiem wielu zmian w historii regionu, stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego Płazowa i jego okolic. Pomimo swojego obecnego stanu, zachowuje w sobie bogatą historię i tradycje, które są nieodłączną częścią lokalnej tożsamości.